Afgezien van nukkige religieuze folk genieten de meesten van ons van een beetje flagrante godslastering verweven in het weefsel van onze zware muziek. Wat we over het algemeen niet verwachten, is dat de stank van kwaadwilligheid en helse intentie afkomstig is van een band met sterke wortels in de deathcore-scene. BONECARVER waren voorheen bekend als KANNIBALE OPA , en waren goed ingeburgerd als de belangrijkste leveranciers van lobotomische storingen en varkensgepiep in Spanje. Waar de band mee bezig is 'Slecht' is iets heel anders, en het is zo verwrongen en onsmakelijke dat je bijna Satans adem in je nek kunt voelen (als Satan een echt ding was natuurlijk) terwijl de riffs losbarsten.
Dit is een groothandelsreset voor deze band. Vergeet het verleden, 'Slecht' zegt heel krachtig, en omarm de walgelijke, bot-verpletterende realiteit van het hier en nu. Met elke afgezaagde deathcore-trope weggestript en een lovenswaardige hoeveelheid veel extremere elementen erin gegooid, BONECARVER worden hier herboren als aspirant-meesters van ultramoderne brutaliteit. Er zijn nog steeds genoeg draaibare, 'core-vriendelijke slam-momenten om van te genieten, maar nummers als de multitempo 'Overmarteling' en de echte berserk 'Maanmaniak' demonstreren een veel verfijnder scala aan inspiraties, waarbij alles, van melodieuze black metal tot ultra-krankzinnige keelklank, enthousiast in de sissende ketel van de Spanjaarden wordt gesmeten. En nogmaals, dit is een album dat op de een of andere manier zijn titel waarmaakt, met een alomtegenwoordig gevoel van misselijkmakende spanning en golven van nihilistische wrok die samenzweren om zelfs de meest gewelddadige momenten hoog boven het gewone uit te tillen.
tekstueel, 'Slecht' gaat verder BONECARVER 's vaak genoemde obsessie met seriemoordenaars, en de gruwelijke inspanningen van Albert Fish in het bijzonder. Dit is vrij standaard conceptueel tarief in extreme metal, maar er is iets aan de pure wreedheid van BONECARVER 's aanval die hun thematische preoccupaties veel overtuigender maakt dan de meeste. In navolging van de onstuitbare aard van de driften van een gestoorde moordenaar, de gewelddadige batterij die mensen als 'Nest van verraders' en 'Het bloedbad van de smid' lijkt te suggereren dat de verantwoordelijke muzikanten zelf misschien een beetje psychotisch zijn. De bloedige, twee minuten durende hinderlaag van 'Hound Pond' zal in 2021 zeker een pak slaag krijgen voor pure, waanzinnige intensiteit.
Het laatste bewijs van BONECARVER 's evolutie van deathcore diehards naar moorddadige non-conformist, is het afsluitende titelnummer, dat gewoonweg magnifiek is: een masterclass in hoogdravende, verachtelijke death metal, die heerszuchtige minachting uitstraalt en er met maximale kracht uit wordt geslagen. Het is het geluid van een goede band die geweldig wordt, terwijl ze de kracht van het duister benutten en de doodshamer laten neerstorten.
Afdrukken
