Hoe graag velen van ons zich ook wentelen in duisternis en horror, vrijwel iedereen is vatbaar voor incidentele doses heldere ogen en bombastische heavy metal-vreugde. GEVECHT BEEST zijn natuurlijk gecertificeerde experts op deze afdeling. Van een vroege reeks albums die de Finnen als grote kanshebbers vestigden, tot de bijna perfecte, kamerbrede volksliedrellen van 2017 'Brenger van pijn' (de eerste plaat van de band zonder oprichtende gitarist) Anton Cabin , nu van BEEST IN ZWART ) en de bijna net zo goede follow-up 'Geen Hollywood-eindes meer' (2019), hebben ze er een gewoonte van gemaakt om de gebruikelijke power metal clichés te omzeilen, popgevoeligheden te injecteren in een enorm diverse reeks donderende, old-school muzikale ideeën en, dankzij de aanwezigheid en vocale talenten van de buitengewone Noora Louhimo , hebben steeds meer geklonken als het met pit doordrenkte laatste woord in meezingende, riff-gedreven bravoure. En als dat klinkt als een overdreven genereuze klodder hyperbool - nou, GEVECHT BEEST maak overal zo'n vrolijk, pretentieloos geluid 'Circus des onheils' die deadpan-analyse voelt enorm ongepast. Afgezien van authentieke misantropen, zal deze plaat een glimlach dwingen bij iedereen die het hoort.
onderwijs is wat overblijft nadat men het is vergeten
Zoals het openingsnummer onstuimig verkondigt, is het circus is hier naar de stad komen. GEVECHT BEEST zijn altijd geweldige songwriters geweest, maar ze hebben deze keer een uitgebreider en nadrukkelijker theatraal geluid omarmd, waarmee ze de over-the-top belofte van de titel van het album waarmaken. Orkestrale versieringen in overvloed op 'Circus des onheils' , naast enkele van de zwaarste riffs die de Finnen ooit hebben geprobeerd en een enorme, spiraalvormige melodie die op de best mogelijke manier naar Broadway ruikt. Het is een adembenemend begin, en een die onmiddellijk de onweerstaanbare twinkeling in het collectieve oog van deze band vergroot: dit, zo staat er, gaat een hoop lol worden.
En dat bewijst het, met nog een duizelingwekkende reeks absurd pakkende, ball-out metal deuntjes waardoor je je misschien net iets beter voelt over de stand van zaken. 'Vleugels van licht' is dodelijk en onmiddellijk GEVECHT BEEST banger, met Noora het raken van noten waar andere heavy metal-zangers alleen maar van kunnen dromen, en een onmiddellijk gedenkwaardig refrein van bijna onfatsoenlijke grootte; 'Meester van de illusie' neemt de band mee terug naar aanstekelijk disco-metalgebied, '80s AOR-vibes hoog op de agenda, maar nog steeds overspoeld met grote riffs en virtuoze leadbreaks; 'Waar engelen bang zijn om te vliegen' is een weelderige, mid-tempo power metal ballad, met een Noora zang die je aan de muur zal vastpinnen en een briljant macaber middengedeelte dat perfect een explosieve, gordijnen-down finale vormt. Het rijden en angstig 'Oog van de storm' is een andere klassieker GEVECHT BEEST stamper, opnieuw met een refrein van onhaalbare enormiteit; 'Russische roulette' is een vurige en voortstuwende mini-symfonie, boordevol flitsende elektronica uit de jaren 80 en gesynthetiseerde drums en, bijna onvermijdelijk, gezegend met nog een enorm gedenkwaardig refrein en alle muziektheater-garnituren. Aangedreven door een ruige, niet-meer-metalen galop, 'Vrijheid' is een van de glimmendste juweeltjes die er te vinden is: een stotende dosis pure, hands-in-the-air uitbundigheid die, zoals Noora verklaart brutaal, levert 'metal for your soul' met iets meer intensiteit dan de gewone toeschouwer zou verwachten. De overige drie nummers — a 'De weg naar Avalon' , 'Armageddon' en 'Plaats die we thuis noemen' - zijn net zo goed als de rest, elk met een kolossaal kernrefrein en enorme hoeveelheden overtuiging en, belangrijker nog, warmte en goodwill.
Het is geen bijzonder radicaal idee: tien vrolijke heavy metal-nummers, uitgevoerd met veel glans en passie, en weergegeven in de helderste sonische tinten. Maar op dit moment verdient elke plaat die zo onbeschaamd is in zijn missie om te entertainen, te bevrijden en op te vrolijken alle eer van de wereld.
Afdrukken
